Corine Heijneman (50) worstelde jarenlang met ondervoeding door een combinatie van medicijngebruik en verkeerde voeding. Tot haar beide kinderen Diabetes type I kregen.
“Met voeding was ik nooit zo bezig. Ik ben opgegroeid met pakjes en zakjes als de Knorr wereldgerechten en Chicken Tonight. Daar zaten altijd verse groenten bij en ik kwam niet aan, dus ik at toch gezond?
Op mijn 24e kreeg ik de diagnose reuma. Toen een jaar later de behandelingen startten, ging het al snel bergafwaarts met mijn gezondheid. Door een combinatie van de ziekte en de medicijnen had ik minder eetlust, kreeg ik longproblemen en verloor ik veel gewicht. Op een gegeven moment woog ik nog maar 48 kilo. Bij de artsen gingen de alarmbellen rinkelen en ik kreeg prednison ter behandeling van de reuma en de longproblemen. Dat leek te werken. Ik kwam bovendien weer aan. Problem solved, aldus de artsen.
Zwart gat
Bijna tien jaar lang kreeg ik prednison als onderhoudsmedicatie. Maar wat prednison doet, is je lichaam in de overlevingsmodus zetten, waardoor alle voedingsstoffen in verhoogd tempo worden afgebroken en omgezet in glucose. Na tien jaar ging de prednison dan ook problemen geven: mijn pezen begonnen af te breken. Ik stopte met de medicijnen en kwam terecht in het meest zwarte gat wat ik heb gekend. In een paar weken ging ik van 63 kilo naar 46 kilo, ik was depressief en mijn spiermassa was nul. Doordat mijn lichaam zo verzwakt was, werd ik vatbaar voor ziektes en zo liep ik wondroos op. Tijdens het kinderfeestje van mijn dochter die net vijf was geworden, was ik er zo slecht aan toe dat ik met een ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht. Ik kreeg antibiotica en eiwitten om aan te komen. Dat werkte, maar ik dacht toen wel: wat ga ik nu doen? Want de artsen richtten zich alleen op de behandeling van de aandoeningen, en het probleem van de ondervoeding bleef een bijzaak.
Benjamin Button
Met hulp van een diëtist kwam ik weer voldoende aan. Niet veel later werd ik voor de tweede keer zwanger, wat opnieuw een roofbouw was op mijn lichaam. Ik stond aan de vooravond van zwangerschapsdiabetes. Zo ben ik nog negen jaar blijven doorsukkelen. Tot in 2019 mijn beide kinderen diabetes type I kregen. Toen dacht ik: wacht eens even, ik geef ze nu medicijnen voor de koolhydraten die ze hebben gegeten. Dus wat als we die koolhydraten eens verminderen? Insuline oké, maar de gezondheid van mijn gezin moest op de eerste plaats komen. We hebben er met elkaar als gezin ruim een jaar voor uitgetrokken om ons voedingspatroon aan te passen. Alle snelle koolhydraten eruit en alleen nog maar puur, onbewerkt voedsel. We eten nu veel meer bladgroenten en goede eiwitten uit vlees van grasgevoerde dieren voor de spiermassa. Met mijn kinderen ging het al snel veel beter, en op een gegeven moment zei mijn dochter: “Kijk ook eens naar jezelf mam. Jij gaat ook enorm vooruit.” Ik heb nu inderdaad veel meer energie, minder haaruitval, een stabiel natuurlijk gewicht en de stijfheid in mijn gewrichten door de reuma is minder. Ik ben net Benjamin Button (red. naar de film The Curious Case of Benjamin Button): hoe langer ik leef hoe beter het gaat. Nog even en ik ben helemaal in balans.”
Het hele artikel uit het dossier: Gezonde voeding, staat in Rond uw Zorg en Welzijn 01 – 2025
